سبک زندگی سالم > آخرین اطلاعات گیاهان > نقش محافظتی عسل در برابر آسیبهای اکسیداتیو در سلولهای بدن
نقش محافظتی عسل در برابر آسیبهای اکسیداتیو در سلولهای بدن
رادیکال‌های آزاد و گونه‌های فعال اکسیژن (ROS) در اختلال عملکرد سلولی، ایجاد بیماری‌های متابولیکی، بیماری‌های قلبی- عروقی و همچنین پیری دخیل هستند. مصرف غذاها و ترکیبات غنی از آنتی‌اکسیدان می‌تواند از بدن در برابر این تغییرات پاتولوژیک محافظت کند. عسل، غنی از ترکیبات آنتی اکسیدانی است و با مصرف آن، محتوای تام فنلی پلاسما افزایش می‌یابد.....
نقش محافظتی عسل در برابر آسیبهای اکسیداتیو در سلولهای بدن
رادیکال‌های آزاد و گونه‌های فعال اکسیژن (ROS)، سبب اختلال عملکرد سلولی، بروز بیماری‌های متابولیکی، بیماری‌های قلبی- عروقی و همچنین پیری میشوند. مصرف غذاها و ترکیبات غنی از آنتی‌اکسیدان می‌تواند از بدن در برابر این تغییرات پاتولوژیک (تغییردر عملکرد سلول‌ها و بافت‌ها) محافظت کند. آنتی اکسیدان ها از طریق خوراکی هایی مانند عسل که سرشار از آنتی اکسیدان است، جذب بدن می شوند. عسل طبیعی حاوی چندین ترکیب مهم، از جمله آنتی‌اکسیدان‌ها است. کیفیت و کمیت ساختار عسل (از جمله آنتی‌اکسیدان‌ها و سایر مواد فیتوشیمیایی)، بسته به نوع گلی که عسل از آن تهیه شده است، نوع زنبورها، و شرایط جغرافیایی و آب و هوایی، متفاوت است، به عنوان مثال، فلاوانول کامپفرول در عسل رزماری، و کوئرستین در عسل گل آفتابگردان یافت می شود. رنگ عسل نیز بر محتوای آنتی اکسیدان آن مؤثر است، به طوری که عسل‌های تیره محتوای آنتی‌اکسیدانی بالاتری نسبت به عسل‌های روشن دارند.
در سال 2012، نقش ترکیبات فنلی عسل‌های تک گل (عسل حاصل از شهد یک نوع گیاه) بر غشای گلبول‌های قرمز خون انسان، بررسی شد. نتایج این مطالعه که در مجله Food and Chemical Toxicology منتشر شد، نتایج نشان داد که عسل، آسیب اکسیداتیو در گلبول های قرمز را کاهش می دهد و دلیل آن، احتمالا جذب ترکیبات عسل در غشای سلولی و ورود به سیتوزول (مایع درون سلولی) است. در مطالعه دیگری، محققان کالیفرنیایی به اثر آنتی اکسیدان ها در تخریب رادیکال‌های آزاد و گونه‌های فعال اکسیژن اشاره کرده اند. در این پژوهش که در مجله Journal of Agricultural and Food Chemistry منتشر شده است، اثر دو نوع عسل چاودار (به میزان 1/5 گرم به ازاء گیلوگرم وزن فرد) با شربت ذرت (به عنوان کنترل) بر 37 فرد سالم بالغ مقایسه شد و یافته ها نشان داد که محتوای تام فنلی پلاسما به دنبال مصرف عسل، افزایش یافته بود. محققین نتیجه گیری کردند که ترکیبات آنتی اکسیدانی عسل، زیست دسترسی خوبی دارند و می توانند فعالیت آنتی‌اکسیدانی پلاسما را افزایش دهند.
- Meo, S.A., Al-Asiri, S.A., Mahesar, A.L., & Ansari, M.J. (2017). Role of honey in modern medicine. Saudi Journal of Biological Sciences, 24, 975–978. Retrieved from https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1319562X16301863
- Ajibola, A., P.Chamunorwa, J., & H.Erlwanger, K. (2012). Nutraceutical Values of Natural Honey and Its Contribution to Human Health and Wealth. Nutrition & Metabolism, 9:61, doi: 10.1186/1743-7075-9-61. Retrieved from https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3583289/
Rao, P.V., Krishnan, K.T., Salleh, N., & Gan, S.H. (2016). Biological and Therapeutic Effects of Honey Produced by Honey Bees and Stingless Bees: A Comparative Review. Revista Brasileira de Farmacognosia, 26(5), 657-664. Retrieved from https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0102695X16301843