1- تسکین زخم معده

 طبق مطالعه ای در سال 2011، چای دارجیلینگ، در مقایسه با سایر چای‌های سیاه مورد آزمایش، حاوی مقادیر زیادی EGCG بود. بر اساس نتایج پژوهش منتشر شده در مجله ANTIMICROBIAL AGENTS AND CHEMOTHERAPY  ،EGCG نسبت به دیگر کاتچین های چای، قویترین فعالیت ضد باکتری در برابر هلیکوباکتر پیلوری نشان داده است. در نمونه های حیوانی آلوده به این میکروب، درمان با کاتچین در غلظت 36-10 درصد به طور معنی داری خونریزی و فرسایش مخاطی را کاهش داده بود و باکتری هلیکوباکتر پیلوری نیز از بین رفته بود. در سال 2011، "Journal of Medicinal Food" یک مطالعه را در ارتباط با اثر عصاره چای های مختلف بر هلیکوباکتر پیلوری، باکتری دخیل در توسعه زخم معده و سرطان معده منتشر کرد. در شرایط آزمایشگاهی عصاره ها در برابر هلیکوباکتر پیلوری، بدون آسیب رساندن به باکتری های مفید لازم برای هضم سالم، مؤثر بودند. عصاره چای دارجیلینگ و سفید در زمان کوتاه تری نسبت به انواع دیگر چای موثر بودند. گفته می شود چای دارجیلینگ می تواند رژیم غذایی موثری برای درمان زخم معده باشد. البته برای اثبات این امر به مطالعات بیشتری نیاز است. 

2- بهبود عملکرد قلب و عروق

در سال 2008 مطالعه ای که درباره اثر چای دارجیلینگ بر عملکرد اندوتلیال (لایه داخلی سیستم قلبی و عروقی) انجام و نتایج آن در مجله British Journal of Nutrition منتشر شد نشان داد مصرف چای باعث بهبود عملکرد اندوتلیال می شود. محققان، کاتچین های چای را مسئول این اثرات مفید می دانند. در چای سیاه دارجیلینگ، غلظت کاتچین ها به میزان قابل توجهی کمتر از چای سبز دارجیلینگ بود و محتوای کافئین بالاتری نسبت به چای سبز دارجیلینگ داشت.
عملکرد اندوتلیال در پاسخ به هر دو نوع چای سبز و سیاه (دارجیلینگ) در سلول های اندوتلیال آئورت گاو و حلقه های آئورت رت مورد بررسی قرار گرفت و مشاهده شد که هر دو چای سبز و سیاه به یک میزان و به طور قابل توجهی فعالیت آنزیم نیتریک اکسید سنتتاز (آنزیم تولید کننده مولکول نیتریک اکسید) (عامل گشادکننده عروق) در اندوتلیال را افزایش دادند. برای روشن شدن اینکه آیا این یافته ها در انسان نیز قابل اجرا هستند، شل شدن رگ های خونی در بیست و یک زن سالم قبل و 2 ساعت پس از مصرف چای سبز و سیاه دارجیلینگ، در مقایسه با آب (شاهد)، بررسی شد و بر اساس نتایج، مصرف چای دارجیلینگ (سبز و سیاه) منجر به افزایش قابل توجهی در شل شدن رگ های خونی (FMD) شد. 

3- ضد سرطان

در یک مطالعه مقدماتی، آزمایشی قبل از برداشتن پروستات بیمار سرطانی (پروستاتکتومی)، با چای سیاه دارجیلینگ طراحی شد. افزودن عصاره 5 درصد چای سیاه دارجیلینگ به رژیم غذایی موش نژاد C57BL/6 نشان داد که تئافلاوین ها می توانند به کبد، پروستات، روده کوچک و بزرگ (کولون) جذب شوند.
در مطالعه انسانی، مشاهده شد که پلی فنل های چای در نمونه های پروستات مردانی که چای سبز و سیاه استفاده می کردند نسبت به گروه کنترل بیشتر بود. در شرایط آزمایشگاهی هم تکثیر سلول های سرطانی پروستات، پس از مصرف چای سیاه و سبز کم تر بود. این مطالعه انسانی نشان می دهد که پلی فنل ها و تئافلاوین های چای، زیست فراهمی در پروستات دارند که ممکن است در پیشگیری از سرطان پروستات فعال باشند. 

4- بهبود عملکرد کبد

نتایج مطالعه ای که روی اثر آنتی اکسیدانی تئافلاوین ها و تئاروبیجین های چای سیاه دارجیلینگ بر پراکسیداسیون لیپید در هموژنات بافت کبد رت انجام و در ژورنال Biological and Pharmaceutical Bulletin منتشر شد نشان داد تئافلاوین ها و تئاروبجین چای سیاه دارجیلینگ در مهار پراکسیداسیون لیپید در شرایط بیولوژیک، همانند اپی کاتچین های چای سبز عمل می کنند. این فعالیت آنتی اکسیدانی قوی چای سیاه دارجیلینگ به کاتچین ها، تئافلاوین ها و تئاروبجین ارتباط داده می شود.

پلی‌فنول‌ها (کاتچین‌ها، فلاونول‌ها، تئوگالین، تئافلاوین‌ها ، تئاروبیگین‌ها، گالیک اسید)، آلکالوییدها (مانند کافئین)، اسیدهای آلی (اگزالیک اسید، مالیک اسید، سیتریک اسید، ایزوسیتریک اسید، سوکسینیک اسید و آسکوربیک اسید) (ویتامین ث)، رنگدانه‌ها (کلروفیل‌ها، کاروتنوییدها)، ترکیبات عطر و طعم فرار (گرانوئیک اسید، چهار نوع لینالول اکسیدها، لینالول، ژرانیول، هگزنوئیک اسید، بنزیل الکل، 2-فنیل اتانول، ترانس گرانیک اسید، (E) 2- هگزنوئیک اسید، (Z)3- هگزنوئیک اسید، متیل سالیسیلات و 2،6-دی متیل-3،7-اوکتادین-2،6-دیول.

• برای تولید 1 کیلوگرم چای به 22000 ساقه جوان دست چین شده نیاز است.

• گزارش های اولیه نشان می دهد که به غیر از آرایش ژنتیکی گیاه، هجوم حشرات، به خصوص Jassids  و Thrips باعث شکل‌گیری عطر و طعم چای دارجیلینگ می شود.

• برای جلوگیری از خرید چای دارجیلینگ تقلبی، هیأت مدیرة چای هند، آرم دارجیلینگ را به معنی "چای دارجیلینگ 100٪ خالص" بر روی بسته بندی های آن قرار داده است.

1 تا 5 فنجان در روز. 

2 ساعت پیش یا پس از غذا

نوشیدن چای سیاه بیش از حد و بیش از پنج فنجان در روز، ممکن است مضر باشد.

• بارداری و شیردهی: بیش از 3 فنجان در روز چای سیاه مصرف نشود. این مقدار چای حدود 200 میلی گرم کافئین دارد. مصرف بیش از این مقدار در دوران بارداری احتمالا ناامن است و با افزایش خطر سقط جنین، افزایش خطر ابتلا به سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) و وزن کم در زمان تولد مرتبط است.

• کم خونی: نوشیدن چای سیاه ممکن است کم خونی را در افراد مبتلا به فقر آهن بدتر کند.

• مشکلات قلبی: کافئین چای سیاه می تواند باعث ضربان قلب نامنظم در افراد خاص شود. افراد مبتلا به بیماری قلبی، با احتیاط کافئین مصرف کنند.

• دیابت: کافئین موجود در چای سیاه ممکن است قند خون را تحت تاثیر قرار دهد.

• گلوکوم (آب سیاه): نوشیدن چای سیاه کافئین دار، فشار داخل چشم را افزایش می دهد. افزایش فشار در عرض 30 دقیقه رخ می دهد و حداقل 90 دقیقه طول می کشد.

• شرایط حساس به هورمون (مانند سرطان پستان، سرطان رحم، سرطان تخمدان): چای سیاه ممکن است مانند استروژن عمل کند. اگر شما در شرایطی هستید که ممکن است استروژن آن را تشدید کند، چای سیاه استفاده نکنید.

• پوکی استخوان: نوشیدن زیاد چای سیاه کافئین دار می تواند میزان دفع کلسیم در ادرار را افزایش دهد و باعث تضعیف استخوان شود. 

مصرف این چای می تواند با قرص های ضد بارداری، داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد دیابت، مکسیلیتین، فنوتیازین و تربینافین تداخل داشته باشد.

در طول قرون، چای سیاه برای مقاصد دارویی و به طور خاص، اغلب برای انرژی دادن به بیماران ضعیف و هوشیار یا بیدار نگهداشتن آنها استفاده می شد. چای بیشتر، به عنوان یک محرک، قابض برای برخی از مشکلات گوارشی (به صورت غرغره کردن و یا تزریقی) و برای کاهش تعریق به هنگام تب استفاده می شود. در تامیل نادوی هندوستان، برگ چای برای مانیا (نوعی بیماری روانی، شیدایی)، فلج، عصبانیت، دردهای عصبی و بی‌خوابی استفاده شده است.

E.Harbowy, M., & A.Balentine, D. (1997). Tea Chemistry. Critical Reviews ill Plant Sciences, 16(5), 415-480. retrieved from https://www.researchgate.net/profile/Matthew_Harbowy/publication/216792045_Tea_Chemistry/links/0912f4fb863f786725000000/Tea- Chemistry.pdf

Gardner, E.J., Ruxton, C.H.S & Leeds, A.R. (2007). Black tea – helpful or harmful? A review of the evidence. European Journal of Clinical Nutrition, 61, 3–18. retrieved from http://www.nature.com/ejcn/journal/v61/n1/full/1602489a.html

Gohain, B., Borchetia, S., Bhorali, P., Agarwal, N.,/ Bhuyan, L. P., Rahman, A., & Das, S. (2012). Understanding Darjeeling tea flavour on a molecular basis Plant Molecular Biology. Plant Molecular Biology, 78(6), 577–597. retrieved from https://link.springer.com/article/10.1007/s11103-012-9887-0

Jochmann, N., Lorenz, M., von Krosigk, A.L., Martus, P., Bo¨hm, V., Baumann, G., … Stangl, V. (2008).The efficacy of black tea in ameliorating endothelial function is equivalent to that of green tea. British Journal of Nutrition, 99, 863–868. retrieved from https://www.researchgate.net/publication/5929284_The_efficacy_of_black_tea_in_ameliorating_endothelial_function_is_equivalent_to_that_of_green_tea

K. Mahanta, P., Baruah, S, O.Owuor, P., & Murai, T. (1988). Flavour volatiles of Assam CTC black teas manufactured from different plucking standards and orthodox teas manufactured from different altitudes of Darjeeling. Journal of the Science of Food and Agriculture, 45( 4) 317–324. retrieved from http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/jsfa.2740450405/full

Kawakami, M., Ganguly, S.N., Banerjee, J., & Kobayashi, A. (1995). Aroma composition of oolong tea and black tea by brewed extraction method and characterizing compounds of darjeeling tea aroma. Journal of agricultural and food chemistry, 43, 200-207. retrieved from http://cat.inist.fr/?aModele=afficheN&cpsidt=3392717

M. Henning, S., Wang, P. & Heber, D. (2011). Chemopreventive Effects of Tea in Prostate Cancer: Green Tea vs. Black Tea. Molecular Nutrition & Food Research, 55(6), 905–920. retrieved from http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/mnfr.201000648/abstract;jsessionid=1076E5CDB685E0C359BBD05B2A9

 
M.Henning, S., Aronson, W., Niu, Y., Conde, F., H.Lee, N., P.Seeram, N., … Heber, D. (2006). Tea polyphenols and theaflavins are present in prostate tissue of humans and mice after green and black tea consumption. Journal of Nutrition, 136, 1839–1843. retrieved from https://www.researchgate.net/publication/7012012

Mabe, K., Yamada, M., Oguni, I., & Takahashi, T. (1999). In Vitro and In Vivo Activities of Tea Catechins against Helicobacter pylori. Antimicrobial Agents and Chemotherapy, 43(7), 1788–1791. retrieved from http://aac.asm.org/content/43/7/1788.full.pdf+html

Svetli Dubeau, S., Samson, , G., Tajmir-Riahi, H.A. (2010). Dual effect of milk on the antioxidant capacity of green, Darjeeling, and English breakfast teas. Food Chemistry,122(3), 539–545. retrieved from http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0308814610002657

Yoshino, K., Hara, Y., Sano, M., & Tomita, I. (1994). Antioxidative Effects of Black Tea Theaflavins and Thearubigin on Lipid Peroxidation of Rat Liver Homogenates Induced by tert-Butyl Hydroperoxide. Biological and Pharmaceutical Bulletin, 17, 146-149. retrieved from https://www.jstage.jst.go.jp/article/bpb1993/17/1/17_1_146/_article

Ankolekar, C., Johnson, D., Pinto Mda, S., Johnson, K., Labbe, R., &Shetty, K. (2011).Inhibitory Potential of Tea Polyphenolics and Influence of Extraction Time Against Helicobacter Pylori and Lack of Inhibition of Beneficial Lactic Acid Bacteria. Journal of Medicinal Food, 14(11), 1321-9. retrieved from https://www.researchgate.net publication/51209907_Inhibitory_Potential_of_Tea_Polyphenolics_and_Influence

http://healthyeating.sfgate.com/health-benefits-darjeeling-tea-7331.html

http://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:828548-1

http://www.blackteas.com/history-of-black-tea.php

http://www.ipni.org/ipni/idPlantNameSearch.do;jsessionid=8E74AE86B93CA5E173EF766084D42381?id=828548

http://www.therighttea.com/darjeeling-tea.html

http://www.viconyteas.com/directory/tea-encyclopedia/darjeeling-tea.html

http://www.webmd.com/vitamins-supplements/ingredientmono-997-black%20tea.aspx