سبک زندگی سالم > آخرین اطلاعات گیاهان > مصرف عسل به منظور تامین کلسیم بدن و جلوگیری از پوکی و شکستگی استخوانها
مصرف عسل به منظور تامین کلسیم بدن و جلوگیری از پوکی و شکستگی استخوانها
پوکی استخوان که با کاهش توده استخوان و در نتیجه افزایش شکستگی استخوان تشخیص داده میشود، میتواند با محرکهای متنوعی مانند استرس اکسیداتیو و التهاب مرتبط باشد. زنان بعد از دوران یائسگی، به دلیل کاهش استروژن بیشتر مستعد ابتلا به پوکی استخوان هستند. مصرف عسل میتواند به عنوان یک عامل ضدپوکی استخوان استفاده شود. عسل اثرات مفید بر افزایش تراکم استخوان دارد و افزایش وزن بدن را سرکوب میکند. اثرات مثبت عسل بر استخوان احتمالا به دلیل آنتیاکسیدانهای موجود در عسل و ویژگی ضدالتهابی آن باشد. عملکرد دیگر عسل به عنوان یک غذای کاربردی (functional food)، تامین کلسیم برای بدن است.
مصرف عسل به منظور تامین کلسیم بدن و جلوگیری از پوکی و شکستگی استخوانها
عسل یک محصول طبیعی بسیار مغذی است که در طب سنتی برای اهداف درمانی زیادی استفاده شده است. پوکی استخوان که با کاهش توده استخوان و در نتیجه افزایش شکستگی استخوان تشخیص داده میشود، میتواند با محرکهای متنوعی مانند استرس اکسیداتیو و التهاب مرتبط باشد. زنان بعد از دوران یائسگی، به دلیل کاهش استروژن بیشتر مستعد ابتلا به پوکی استخوان هستند. کاهش استروژن منجر به افزایش استرس اکسیداتیو و تجمع لیپید میشود که آپوپتوز استئوبلاست (مرگ سلولهای سازنده بافت استخوان) را افزایش خواهد داد. بر اساس مطالعه انجام شده در سال 2010، مصرف روزانه عسل Tualang (عسل جنگلی حاصل از چند گل مربوط به مالزی) به مدت 2 هفته در رتهای جنس مادهی یائسه، باعث افزایش تراکم استخوان و کاهش وزن در مقایسه با گروه کنترل شد. همچنین در گروههای تحت درمان با عسل، در مقایسه با گروه کنترل، سطوح استرادیول و پروژسترون کاهش و سطوح تستوسترون آزاد در سرم افزایش یافت. این اثر مثبت بر استخوان در رتهایی که تخمدان آنها برداشته شده بود، احتمالا به دلیل آنتیاکسیدانهای موجود در عسل مانند فلاوونوییدها و فنولیک اسیدها است. ترکیبات فنولیک و فلاوونوییدهای اصلی موجود در عسل شامل کامفرول، کوئرستین، الاژیک اسید، گالیک اسید، هسپیریدین و کاتچین است. در نتیجه عسل اثرات مفید بر افزایش تراکم استخوان دارد و افزایش وزن بدن را سرکوب میکند. عسل میتواند یک جایگزین مناسب برای "درمان جایگزینی هورمون یا HRT" باشد. نتایج این مطالعه در مجلهBMC Complementary and Alternative Medicine منتشر شد.
همچنین، پوکی استخوان در شرایط التهاب مانند آرتریت روماتوئید، بیماری التهابی روده و سایر بیماریهای التهابی، در مقایسه با جمعیت سالم، شایعتر است. بنابراین، پوکی استخوان میتواند به شدت با التهاب نیز مرتبط باشد.
در مطالعهای اثر عسل Tualang بر روی زنان یائسه نشان داد که مصرف روزانه این نوع عسل به میزان 20 میلی گرم در روز به مدت 4 ماه ایمن است و در مقایسه با درمان جایگزینی هورمون، اثر مشابه بر روی تراکم استخوان اعمال کرد. براساس این نتایج، عسل Tualang میتواند به عنوان یک عامل ضدپوکی استخوان استفاده شود. اثرات مثبت این نوع عسل بر استخوان احتمالا به دلیل ویژگی ضدالتهابی آن باشد.
عملکرد دیگر عسل به عنوان یک غذای کاربردی (functional food)، تامین کلسیم برای بدن است. ویژگی ضدپوکی استخوان عسل، احتمالا میتواند به دلیل حضور کلسیم و گلوکونیک اسید باشد. گلوکونیک اسید میتواند جذب کلسیم در استخوان را افزایش دهد. مصرف عسل باعث تامین کلسیم میشود که به راحتی قابل جذب است و توسعه توده استخوانی را تقویت میکند. این ویژگی میتواند خطر پوکی استخوان یا کاهش توده استخوانی (عامل ایجاد شکستگیها) را در افراد پیر کاهش دهد. در سال 2008 تحقیق بر روی مدلهای حیوانی نشان داد که جذب کلیسم به طور متقابل با افزایش مصرف عسل، افزایش مییابد. نتایج این مطالعه در مجله Journal of Food Science منتشر شده است.
-Zaid, S.S., Sulaiman, S.A., Sirajudeen, K.N., & Othman, N.H. (2010). The Effects of Tualang Honey on Female Reproductive Organs, Tibia Bone and Hormonal Profile in Ovariectomised Rats--Animal Model for Menopause. BMC Complementary and Alternative Medicine, 10, doi:10.1155/2012/938574. Retrieved from https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21194469
- Mohd Effendy, N., Mohamed, N., Muhammad, N., Mohamad, I.N., & Nazrun Shuid, A. (2012). The Effects of Tualang Honey on Bone Metabolism of Postmenopausal Women. Evidence-Based Complementary and Alternative Medicine, 2012, Article ID 938574. Retrieved from https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3437962/
-Sarfarz, A., & Nor Hayati, O. (2013). Review of the Medicinal Effects of Tualang Honey and a Comparison with Manuka Honey. Malaysian Journal of Medical Sciences, 20(3), 6–13. Retrieved from https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3743976/
- Chepulis, L., & Starkey, N. (2008). The Long-Term Effects of Feeding Honey Compared with Sucrose and a Sugar-Free Diet on Weight Gain, Lipid Profiles, and DEXA Measurements in Rats. Journal of Food Science, 73(1):H1-7. Retrieved from https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18211352/